‘Papa, koop jij een frietwagen en dan gaan we samen frietbakken.’ Dat vroeg een van mijn zonen enkele jaren geleden toen een goede kennis zelf een patatwagen had gebouwd en bij ons door de straat reed.

Voor de aanschaf van een frietkar werd ik niet enthousiast, het bakken van friet met mijn kinderen wel. Het idee was in eerste instantie dus helemaal niet slecht maar we moesten nog even wachten. De jongens waren te jong om te werken maar het idee bleef. 
Een paar jaar later vroeg ik dus die kennis: ‘Kan ik voor jou partijen doen met mijn kinderen?’ Hierop kwam een snelle ‘ja’ en ik kon een paar keer met hem mee om de fijne kneepjes onder de knie te krijgen. Hierna gingen we zelf op pad.

Het bleek een fijne zet, de jongens vermaakten zich prima tijdens de uitstapjes met hun vader. We troffen vooral vrolijke mensen aan de wagen en het ontvangen van complimenten was fijn. Ik zie alleen maar voordelen: de vader-zoon band versterkt, de jongens zien hoe je je geld op een eerlijke manier kunt verdienen en ze blijven weg van een scherm. Daarbij zie ik ze groeien in contact met vreemde mensen: Welke saus wilt u erop? Mogen er ook uitjes bij?

‘Papa, het zou leuk zijn als we zelf een foodtruck zouden hebben’ werd mij vorige zomer gevraagd…. Inderdaad, hier was ik het direct mee eens. Oke dan gaan we doen maar hobbymatig dan… 
Eind vorig jaar een inschrijving gedaan bij de Kamer van Koophandel en dan komt het eigenlijk pas: aansprakelijkheidsverzekering, verzekering voor de foodtruck, inrichten website, bedrijfskleding, contacten met de belastingdienst… Om deze hobby een professionele uitstraling te geven komt er veel bij kijken, voordeel: het ontwikkelt mijn skills en begrijp beter waar ondernemers zo tegenaanlopen. Geloof me, ik heb al voorbeelden aan den lijve ondervonden. 

Heb je binnenkort een partijtje: neem ons in je opties mee en wie weet komen we elkaar wel tegen.